Zakochana złośnica

Zakochana złośnica to komedia z 1999 roku w reżyserii Gila Jungera. Oryginalny tytuł: 10 Things I Hate About You. Te tłumaczenia.
Film opowiada o dwóch siostrach. Kat (Julia Stiles)  -dziewczyna wredna, czasami wręcz chamska, bez przyjaciół, aspołeczna, której każdy się boi. Bianca (Larisa Oleynik) -obiekt westchnień chłopców. Śliczna, urocza, a wszędzie są kwiatki i motylki. Dwie całkiem różne dziewczyny i w sumie raczej nie wchodzą sobie w drogę. Raczej. Ponieważ problem polega na tym, że Bianca może umówić się z chłopakiem jeżeli Kat się z kimś umówi. Póki aspołeczna, nazywana ''zdzirą'' Kat z nikim się nie umówi Bianca również ma zakaz chłopców. I tu zakochany w Biance Cameron (Joseph Gordon- Levitt) wymyśla plan żeby umówić się z nią. Tylko czy ten plan wypali?

W filmie tym bałam się tego, że jest on z 1999 roku, a ja raczej nie oglądam starszych filmów. Moje objawy jednak nie były słuszne ponieważ ten film zaskoczył mnie bardzo pozytywnie, Z pozoru jak się potem okazuje oklepany scenariusz. Wszystko jest jak dla mnie bardzo przewidywalne, a wręcz oczywiste ale ten film był naprawdę dobry. W sam raz kiedy chcesz się po prostu rozerwać przy oglądaniu filmu. Nie musisz się skupiać ani za bardzo myśleć wystarczy oglądanie go. Tak więc kiedy chcesz się zrelaksować i obejrzeć lekką komedię, trochę się pośmiać to naprawdę dobry wybór.

Według mnie Julia Stiles była idealnie dobrana do tej roli. Po prostu ta postać chyba nie mogła wyglądać inaczej. Świetne. Co do Heath'a Ledger'a, który gra drugą główną rolę w tym filmie, a o którym nie wspomniałam w opisie (nie chce wam za dużo zdradzać) miałam wątpliwości. Coś mi w nim nie pasowało kiedy go zobaczyłam, ale widząc go na ekranie w miarę się do niego przekonałam.

Ten film był zbiorem osobowości. Mieliśmy wredną, aspołeczną dziewczynę. Słodką, ładną, lubianą siostre. Chłopaka lekko nieśmiałego, nowego. Szkolnego popularsa, z kasą, uważającego siebie za nie wiadomo kogo. Gościa, który ma na ogół wszystko gdzieś, troche niebezpiecznego. Do tego wiele innych plus szkolna, zboczona pani psycholog. Po prostu znalazło się tam wszystko, a każdy charakter danej postaci był inny. Bianca, czyli siostra Kat troche mnie wkurzała, natomiast Katarina była taką dziewczyną z charakterem. Bardzo mi się spodobało to, że nie robi tego czego każdy od niej oczekuje, że ma swoje zdanie, swój silny charakter.
Film wart polecenia.
Ocena: 8/10

,,(...)czasami gdy myślisz, że to już koniec-to dopiero początek...''- Utrata

Tytuł:''Utrata''

Autor: Rachel Van Dyken

Wydawnictwo: Feeria Young 

Ilość stron: 297

Ocena: 8/10

Książka ''Utrata'' to pierwszy tom z cyklu ''Zatraceni''. Opis z tyłu nie mówi wiele o książce. Właściwie to nic nie mówi o tej książce. Historia opowiada o pewnej dziewczynie imieniem Kiersten, która hm...nie miała łatwego życia. Zmaga się z problemami psychicznymi i jakbym ja to nazwała lekką depresją. Zaczyna naukę w college'u gdzie wszystko wydaje się być zaczęte od nowa, jednak przeszłość cały czas powraca do niej. Nękają ją wspomnienia i koszmary. W jej życiu pojawia się pewien chłopak. Ona sama nie potrafi go rozgryźć. Wesley jest tym typem chłopaka z idealnym wyglądem, świetnym charakterem i w ogóle ideał nad ideałami, a czy to możliwe, że kryje jakąś tajemnicę? 

Serię ''Zatraceni'' poleciła mi przyjaciółka i ja oczywiście po nią sięgnęłam bo zazwyczaj, a praktycznie zawsze polecone przez nią książki to czyste złoto. Tak więc i tym razem się nie zawiodłam. Bohaterowie byli po prostu niesamowici. Utożsamiałam się z nimi i przeżywałam wszystko tak jak oni, to było po prostu cudowne. W trakcie czytania książki w jednej chwili śmiejesz się z kwestii wypowiedzianej przez Wesa, a za chwilę chce ci się płakać z jakiegoś innego powodu. Bardzo dużo różnych emocji, które poruszają serce. 

Moją szczególną sympatię jak możecie się domyśleć zyskał Wes. Chłopak, który z jednej strony wydaje się być po prostu zbyt idealny. Przystojny, zabawny, rozsądny, o którym marzy miliony dziewczyn po prostu ideał. I w tak wielu momentach zaskakuje nas swoją mądrością, że po prostu ja po jakimś czasie uznałam go za jakiegoś cholernego psychologa. Co ja gadam, był lepszy od większości psychologów. Po prostu mogłabym napisać oddzielny post o Wesley'u jego mądrości, jego osobie i w ogóle tylko o nim. 

Drugą osobą, która jednak bardziej przykuła moją uwagę był Gabe, czyli przyjaciel Kiersten, którego losy poznajemy w drugim tomie tej serii za co po prostu ubóstwiam tą autorkę. Ale o Gabe'ie rozpiszę się w drugiej recenzji. 

Poza tym nie mogę nie wspomnieć o tym jak ta książka była mądra. Po prostu przedstawiała tyle aspektów i w ogóle wszystkiego, że podczas czytania jej okazało się, że jest cholernie inteligenta. Pozwala zupełnie inaczej spojrzeć na świat. Każda strona tej książki jest wypełniona tyloma filozoficznymi słowami, myślami i w ogóle wszystkim. W dodatku każdy rozdział rozpoczyna cytat. Genialne. 

Warto wspomnieć, że książka jest napisana z punktu widzenia dwóch osób. Z jednej strony mamy punkt widzenia Kiersten, a z drugiej Wesa. Ogółem jestem fanką narracji pamiętnikarskiej więc jak najbardziej mi się to podoba. Uważam, że korzystając z takiej narracji bardziej możemy się wczuć w to co czują bohaterowie, jak wszystko przeżywają. Czytając, co myślą utożsamiamy się z nimi. 

Kilka z moich ulubionych cytatów z książki: 

''Jeśli ktoś wygląda jak kanalia, cuchnie jak kanalia i gada jak kanalia, to prawdopodobnie jest cholerną kanalią.''

''Rzeczy nigdy nie są takie, jakimi się wydają- nigdy.''

''Powinienem był odejść. Zamiast tego zagrodziłem sobie drogę ucieczki i zanim się obejrzałem, za późno było, żeby się wycofać. Za późno, za wcześnie, nie miało to już znaczenia; czas nie był moim sojusznikiem i ona również przestanie nim być, kiedy powiem jej prawdę.''

''Czas płynie tak szybko- moje ciało to czuje, moja dusza tego nienawidzi, a serce pęka każdego dnia.''

''Trudno jest żyć- łatwiej jest umrzeć. Zamykasz oczy i więcej ich nie otwierasz. Co w tym trudnego? Nic- tyle tylko, że cholernie trudno zostawić tych, których się kocha''

Ograniczyłam się do pięciu, ale ta książka to kopalnia mądrości i cytatów. Polecam każdemu!

WRAP UP styczeń i luty 2016

Hej. Mamy już 11 marca co w ogóle jest dla mnie wielkim szokiem, że po pierwsze to już marzec i to 2016 roku! Matko jedyna jak to szybko zleciało. Tak więc z racji tego, że weekend się zaczął postanowiłam coś napisać. A, że nie mam ochoty jakoś cały czas na recenzje to czemu by nie zrobić podsumowania pierwszego i drugiego miesiąca tego roku? Co z tego, że jest już marzec zróbmy sobie Wrap up tamtych dwóch miesięcy. (W sumie to czysto teoretycznie nie jest jeszcze tak źle bo przecież luty był niedawno.)

W styczniu nie czytałam dużo. Wróciłam do domu po świętach i wspaniałym sylwestrze lekko przybita, że musiałam wracać do Norwegii zostawić znowu wszystko i szara rzeczywistość powraca. Tak więc wiele nie przeczytałam, a szczerze to czytelnicza masakra bo przeczytałam tak strasznie mało. W ogóle nie ogarniam co się ze mną dzieje. Jak? Jak ja się pytam można przeczytać tak mało. Jest trzydzieści jeden dni! Trzydzieści jeden dni a każdy ma 24 godziny! To jest straszne. A wręcz smutne. Strasznie nad tą liczbą ubolewam. 

Ale mimo iż przeczytałam strasznie mało, co to były za książki. Obie czytałam już drugi raz i znowu stwierdziłam, że je kocham, kocham, kocham! 

Łatwa dziewczyna

Komedia z 2010 roku w reżyserii Willa Glucka. 

Olive (Emma Stone) to dobra uczennica liceum prowadząca zwyczajne życie niezauważalnej nastolatki. Wszystko zmienia się kiedy nie chcąc jechać pod namiot z rodzicami swojej przyjaciółki mówi jej, że w tym czasie umówiła się z chłopakiem. Po szkole rozprzestrzenia się plotka, o rzekomej utracie dziewictwa Olive. Dziewczyna decyduje się wykorzystać tą plotkę chcąc polepszyć swoją pozycję społeczną w szkole i przestać być szarą myszką. Jak to się dla niej skończy? Nie pomaga jej Marianne (Amanda Bynes) traktująca ją jak wywłokę i gardząca nią. Warto wspomnieć, że pojawia się całkiem ciekawy wątek miłosny między Olive, a Toddem (Penn Badgley), w którym dziewczyna podkochuje się już od jakiegoś czasu. 

O filmie dowiedziałam się z rankingu ''Pięciu najlepszych filmów o miłości (nie tylko) dla nastolatków'', w którym znalazły się również pozycje ''Królowie lata'', ''Charlie'', ''Sztuka dorastania'' oraz ''Charlie Bartlet''. Od razu wzięłam się do oglądania ponieważ miałam wielką ochotę na lekką komedię, przy której będę mogła się odprężyć i pośmiać. Miałam dosyć dramatów, fantastyki, którą oglądam zazwyczaj w kółko i w kółko, jakiś thrillerów czy czegoś w tym stylu. Film obejrzałam już jakiś czas temu chyba we wrześniu, ale dopiero teraz zdecydowałam się napisać recenzje bo stwierdziłam, że jest on naprawdę warty polecenia. 

Dość ciekawa historia, której jak mi się wydaje jeszcze nie było. Pokazuje jak bardzo plotka może uprzykrzyć i zniszczyć nam życie. Dobra komedia, która ma w sobie pewien rodzaj pouczenia, morału. Do tego wszystko to dzieje się w liceum więc jak dla mnie jest genialna dla nastolatków. 

Po raz pierwszy spotkałam się z aktorką w filmie ''Służące'', którego recenzja niedługo się pojawi. Oczywiście słyszałam o Emmie Stone bo to raczej znana aktorka i szczerze podoba mi się na ekranie. W tym filmie gra osobę o wysokim temperamencie, silną i stawiającą na swoim. Ogółem Stone kojarzy mi się z taką właśnie osobą. Może to przez te rude włosy, a może naprawdę taka jest lub też przez jej role. W każdym bądź razie jej nazwisko pozostanie wpisane na mojej liście ulubionych aktorek i mam nadzieję, że kolejne obejrzane z nią filmy mnie nie zawiodą. 

Ocena: 8/10